Na vele jaren van routinematig schilderen leek Stephen Edgar Bradbury in deze fase van zijn leven één te zijn geworden met de door hem gekozen artistieke discipline. Zijn kunst, voornamelijk grafiettekeningen op yupo (houtloos papier uit Japan gemaakt van polypropyleen), heeft brede erkenning gekregen in zowel heinde als verre landen. Tot en met 28 januari is er in het Centrum voor Geestelijke Verzorging een persoonlijke tentoonstelling van zijn werken te zien.
Bradbury zei dat hij graag buiten werkte en tijdens wandelingen en excursies altijd een schrijfinstrument en een notitieblok bij zich had.
“Camera's zijn geweldig, maar ze leggen niet zoveel details vast als het menselijk oog kan. Het grootste deel van het werk dat ik doe, bestaat uit tekeningen van 30-40 minuten, gemaakt tijdens mijn dagelijkse wandelingen of buitenexcursies. Ik loop rond, zie dingen… “Dan begin ik met tekenen. Ik tekende bijna elke dag en liep drie tot zes mijl. Net als een muzikant moet je elke dag je toonladders oefenen. Je moet elke dag tekenen om bij te blijven”, legt Bradbury uit.
Het schetsboek zelf is heerlijk om in de hand te houden. Nu heb ik ongeveer 20 schetsboeken. Ik zal de schets niet verwijderen tenzij iemand hem wil kopen. Als ik voor kwantiteit zorg, zorgt God voor kwaliteit. “
Bradbury groeide op in Zuid-Florida en bezocht in de jaren zeventig kort het Cooper Union College in New York City. Hij studeerde Chinese kalligrafie en schilderkunst in Taiwan in de jaren tachtig, begon vervolgens een carrière als literair vertaler en werkte ongeveer twintig jaar als literatuurprofessor.
In 2015 besloot Bradbury zich fulltime aan de kunst te wijden, dus nam hij ontslag en keerde terug naar Florida. Hij vestigde zich in Fort White, Florida, waar de Ichetucknee-rivier stroomt, die hij ‘een van de langste bronrivieren ter wereld en een van de mooiste delen van deze prachtige staat’ noemde, en een paar jaar later verhuisde hij naar Melrose.
Hoewel Bradbury af en toe in andere media werkte, werd hij, toen hij terugkeerde naar de kunstwereld, aangetrokken door grafiet en de ‘rijke duisternis en zilverachtige transparantie ervan die me deed denken aan zwarte films en maanverlichte nachten.’
"Ik wist niet hoe ik kleur moest gebruiken", zei Bradbury, eraan toevoegend dat hij, hoewel hij in pastelkleuren schilderde, niet genoeg kennis over kleur had om met olieverf te schilderen.
"Het enige dat ik kon doen was tekenen, dus ontwikkelde ik een aantal nieuwe technieken en veranderde ik mijn zwakke punten in sterke punten", zei Bradbury. Deze omvatten het gebruik van aquarelgrafiet, een in water oplosbaar grafiet dat bij vermenging met water inktachtig wordt.
Bradbury's zwart-witte stukken vallen op, vooral als ze naast ander materiaal worden tentoongesteld, vanwege wat hij het 'schaarsteprincipe' noemt, wat uitlegt dat er niet veel concurrentie is in dit ongebruikelijke medium.
“Veel mensen beschouwen mijn grafietschilderijen als prenten of foto’s. Ik lijk over een uniek materiaal en perspectief te beschikken”, aldus Bradbury.
Hij gebruikt Chinese penselen en mooie applicators zoals deegrollers, servetten, wattenbolletjes, verfsponzen, stenen, etc. om texturen te creëren op synthetisch Yupo-papier, wat hij verkiest boven standaard aquarelpapier.
“Als je er iets op legt, ontstaat er textuur. Het is moeilijk te beheren, maar kan verbluffende resultaten opleveren. Het buigt niet als het nat is en heeft als bijkomend voordeel dat je het kunt afvegen en opnieuw kunt beginnen”, aldus Bra DeBerry. “In Yupo is het meer een gelukkig ongeluk.
Bradbury zei dat het potlood voor de meeste grafietkunstenaars het favoriete gereedschap blijft. Het zwarte potlood van een typisch “lood”-potlood is helemaal geen lood, maar grafiet, een vorm van koolstof die ooit zo zeldzaam was dat het in Groot-Brittannië eeuwenlang de enige goede bron was, en mijnwerkers er regelmatig voor werden overvallen. ze zijn geen “leider”. Smokkel het niet naar buiten.
Naast grafietpotloden, zegt hij, “zijn er veel soorten grafietgereedschappen, zoals grafietpoeder, grafietstaven en grafietplamuur, waarvan ik de laatste gebruik om intense, donkere kleuren te creëren.”
Bradbury gebruikte ook vuile gummen, scharen, nagelriemschuivers, linialen, driehoeken en gebogen metaal om rondingen te creëren, waarvan hij zei dat het gebruik ervan een van zijn studenten ertoe aanzette te zeggen: "Het is maar een truc." Een andere leerling vroeg: “Waarom?” gebruik je geen camera?”
“Wolken zijn het eerste waar ik verliefd op werd na mijn moeder – lang vóór de meisjes. Het is hier vlak en de wolken veranderen voortdurend. Je moet heel snel zijn, ze bewegen zo snel. Ze hebben geweldige vormen. . Het was zo leuk om naar ze te kijken. Ik was de enige in deze hooilanden, er was niemand in de buurt. Het was heel vredig en mooi.”
Sinds 2017 is Bradbury's werk tentoongesteld in tal van solo- en groepstentoonstellingen in Texas, Illinois, Arizona, Georgia, Colorado, Washington en New Jersey. Hij heeft twee Best of Show-prijzen ontvangen van de Gainesville Fine Arts Society, de eerste plaats op shows in Palatka, Florida en Springfield, Indiana, en een Excellence in Art Award in Asheville, North Carolina. Bovendien won Bradbury de PEN Award 2021 voor vertaalde poëzie. voor het boek van de Taiwanese dichter en filmmaker Amang, Raised by Wolves: Poems and Conversations.
VeroNews.com is the latest news site of Vero Beach 32963 Media, LLC. Founded in 2008 and boasting the largest dedicated staff of newsgathering professionals, VeroNews.com is the leading online source for local news in Vero Beach, Sebastian, Fellsmere and Indian River counties. VeroNews.com is a great, affordable place where our advertisers can rotate your ad message across the site for guaranteed exposure. For more information, email Judy Davis at Judyvb32963@gmail.com.
Privacy Policy © 2023 32963 Media LLC. All rights reserved. Contact: info@veronews.com. Vero Beach, Florida, USA. Orlando Web Design: M5.
Posttijd: 22 september 2023